Arayış Şiiri - Zeynep Oruç

Daha önce varlığı görülmemiş,
Duyulmamış, düşünülmemiş, belirsiz...
Benden yapılmış bir parça eksik
Nerede bıraktım, kim aldı bilmeden
Arıyorum.
Ben yürüdükçe ayıp bir suçtan sürgün edilmişim gibi gözler batıyor tenime
Etten zırhımı bırakıyorum utanmadan
Görsünler ruhumdaki yaraları, kaç yazar...
Bilmeden açık yaramı karıştıracak hançerleri
Bir anda sarıyorlar çevremi
Gülüyorlar sanki.. "Şuna bakın! Kanıyor!"
Yaralarımdan akan kan gözyaşımı buluyor
Kuruyorum bir anda
Her bir çatlağımdan anılarım akıyor
Taşlaşmış bakışlarım acıtıyor insanları
Korkulan halim yalnızlığı var ediyor
Lanetleniyorum.
Benden istenilen sahte hayatı, sahte hayalleri, sahte mutlulukları yaşıyorum.
Asla benim olmayan hisleri...
Geçmişimden sadece bir ceviz ağacı kalıyor
Zamanla başkalarının isteklerine bağlı bir kuklaya dönüşüyorum
Nefes alan bir ölü dedikleri bu olsa gerek ya
Artık inanıyorum.
Hislerim yok, anılarım yok, hayallerim yok, gözyaşlarım yok, yaralarım yok...
Devam etmek zorunda olan bir hayat var
Benim olmadığını bile bile yaşamak da bana düşen tek...