Bana Sımsıkı Sarıl Baba Şiiri - Hamiye Gül

Hazır değilim büyümeye;
Ama hiç hazır değilim.
Korkulu minicik yüreğim
Bana sımsıkı sarıl baba.

Dün gibi belirir anılar
Sen saçlarımı tararken,
Sararken küçücük gövdemi
Bez bebegim kucağımda.

Özledim seni çok özledim,
Elimde elma şekeri,cikletlerim.
Çağırsan yine Yağmur Yagıyor
Şarkısını söylesek baba.

Ah bu baharlar vurur,dağıtır,
Atar gün görmemiş hayallerimi.
Dolaşırım elimde çocukluğum
İstanbul kaldırımlarında.

Oturtsan dizlerine,
Sevsen beni zeytinim diye,
Dalsam,uyusam kollarında
Sen baş ucumda olsan baba.

Masallar,hikayeler,
Hep mutlu sonla bitmezmiş;
Anladım büyümek
Babasını kaybeden yürekmiş.

Her sabah oynadığım
Topaçım şimdi cebimde,
Oynadığım oyunlar
Neşeyle güler yüzüme baba.

Renkli renkli misketlerim vardı;
Caddeler bizimle coşardı,
Alnıma eğilip öpünce
Öptüğün yerde gülller açardı.

Çok zormuş tutunmak,
Sarılmak hayata...
Yaş almak ağır gelirmiş
İlerleyen zamanda.

Korkular kemirip,
Ufalarken beynimi,
Sensiz kimsesiz
Yetim gibiyim baba.

Karyolam daha soğuk ,
Odam da karanlık şimdi.
Kabuslar bölük pörçük
Geliyor üstüme baba.

İstemem başka birşey
Dönsek geçmişe,
İstanbul Bağdat Caddesi
Bir tek seninle güzel baba.

Şaşkın Bakkal,o küçük ev,
Bahçede ortanca çiçekler.
Bağlarken ayakkabı bağımı
Bileğimde şefkatli bir el.

Gittiğimiz deniz kıyısı,
Sahilde bekleyen kayık,
Kürekleri çekerken,
Söylerdin bir aşk şarkısı.

Daldıkça dalardım gözüne,
Sevgiye sarmal.
Yüreğim çağırırdı seni
Seni çok seviyorum baba.

Gün batmı dönerdik
Sakin kumsala.
Öperdim doyasıya
Çekerdim içime baba.

Kuşlar martılar uçup gitti.
Kayıklar sahilde yosun tuttu.
Şarkıların dili sustu.
Oyunlarım yarım kaldı baba.