Şafak sökmüş gün doğarken karanlığı yırtarak
Yüreğime kor bıraktın, şimdi gönlüm tarûmar
Gittin ardına bakmadan dünyamı karartarak
Parçalandı sol yanıma sevgi taşıyan damar
O sımsıcak yürek sensiz keder derip donuyor
Apaydınlık şu gönlümde son ışık da sönüyor
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
