Bana Dair I Şiiri - Mustafa Akif Ekşi

BANA DAİR I [Düzenle | Sil]

Bana dair…
Buhran: görünen ardındaki gizli suretim
Kandiller sönük yıldızlar kayıp ve donuk bakışlar
Çerçevede gülümseyen ama aslında kan ağlayan
Bir şehirim fotoğrafı olmayan…
İnsan içinde gizli alem,
alem içinde gizli düşman
Semada yükselirken kalbi yakan güneş
ve çıkmazdayım yine
Benim işte yalan
gülüşlü adam

Şehir zalim insan mazlum,
hayat telaş
Kalktığımda her sabah
kendimle muazzam uğraş
Geceleri gün_eş koşturur arkamdan
Ve kıvılcımdır
dünyayı kasıp kavuran
‘Hiç’ miş gibi görünüp
aslında her şey olan
Cümleler yetersiz anlam kısır
Her şeye kızgınlığım nerden
Nerde acaba asıl kusur
Sorular çemberinde boğulurken ben
Aklımda aynı soru NEDEN'den mahzun

Yumak içinde yuvarlanır dünya
Dünya içinde yuvarlanır hayat
Suyun yüzeyinde kararır şehir
Geceyi süsler derin bir çığlık
Şehrin tam göbeğidir
her kahpe vuruluşa tanık

Ölümdür çeken insanı
insandır hayata gebe
Şah damarımdan içeri sızar meçhul ses
Gel gel
iki kelime hakka çağrı
Uyandığımda
beynimde o büyük ağrı

Uyusam görmesem ruhumun çekildiğini
Derken bir haber aklımı kucaklasa
Sandalyemin etrafında bin adam dikildiğini
Bir gün gizli kalan notlarım açıklasa

yüzlerce kelime
tasvire yetmez bilinen hali
Gören acır görmeyen nasılsa bilmez
Bir gün kara kaplı defterin suretini gördüğümde
Dilim susar tüm azam inler

Sembolik silahtır gece yalnız kısrak sözlerim
Kediyi ihtişam yumağında aslan yapan gözlerim
Ve gün gelip sızlayınca ellerim ayaklarım dizlerim
Tüm yalanlarımı saklar tüm sözlerimi gizlerim…
Ben bana beni sorar ben bende beni arar
Ben benden olmayanı izlerim…

mustafa akif ekşi
2002/taşlıçay