BALONLARDAKİ ÇOCUKLARLA
/elimizde hayal balonları/
hiç unutmam gene bir gün ., rüzgarın tatsız yönden estiği bir gün
binlerce değil daha da çok ., on binlerce çocuk girmiştik kol-kola
yürüyorduk ., ’bugün ölmek değil-yarın gülmek istiyoruz’ sloganıyla
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Çok güzeldi. Kalem konuşmuş, ayrıca resim çizmiş, film çekmiş...
Bugün hiç gelmeyecekmiş gibi gelen ama yarınlarda bir gün mutlaka gelecek olan bir gün… O gün ayaklarım beni ., bekleyeni olmadığı-uğurlayanı kalmadığı için kendini buzlara gömen o istasyona götürdü…. Çok bekledim ama sonunda yüzleri soluk hasret çiçekleri vuslat ülkesinin buzlara saklanmış bu istasyonuna
yorgun bir kara tren getirdiler duman-duman tüterek/iterek arkasından…
Tren peronu ortalayıp durunca yalnızlıklar kompartımanının içinde bir yalnız kadın elinden bırakarak yazdığı/yaşadığı romanı ürkek bir ceylan gibi kalktı yerinden… Trenden indi., karşımda durdu… Aynı anda trenin pencerelerinden güvercinler havalandı., çocuklar ellerindeki balonları havaya bırakıp etrafımızda halka olup halaya durdu… Biz adım-adım yaklaştık birbirimize… Ve ..,
OYYY NASIL SARILDIK BİR BİLSEN., NASIL SARILDIK…
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta