Bakmak Kafi Gelmez Şiiri - Kasım Kobakçı

Kendini dev aynasında görüp de, haddini bilmemek,
En büyük hatadır, doğrudan sapıp eğriye gitmek,
İzin ver hor görsünler, doğru duvar yıkılmaz asla,
Her şeye rağmen, dik durup asla boyun eğmemek.
*
Anla bendeki duruşun, ne kadar derin olduğunu,
Umurumda değil takmam, kralın altın tacını,
Siyaha beyaz, beyaza siyah deyip şaşmamak,
Hakka sarılmak varken, batıl ile ilgilenmemek.
*
Vazife almadan, kürsüde boş laf ile övünmek,
Alimlik taslayıp, cahilliği hiç dert etmemek
Dünü silip atmış, yarına kör bakışla bakar,
Akortsuz saz ile, beyhude yere türkü söylememek.
*
Arsızca sergilenen, o sahnelerden hiç utanmamak,
Dua et, Yaradan hesabını yarına bırakmasın,
Ortada duruyor, kayıp giden ar denen o cevher,
Diploma yetmez, mühim olan hamurunu bozmamak.
*
Kaynağa inmeden, kıyıdan köşe kapmaca oynamak,
Eşi benzeri yoktur o Yazgı'nın, taklit etmemek,
Mizan kurulunca, dökülecek ortaya tüm sırlar,
İrem bağından ya da nardan, nasibini reddetmemek.
*
Yetişir bana imanım, meramımı arz etmeye,
Hamdolsun alnım açık, maziye leke sürmemek,
Gönül birdir, soy sop bahanesiyle ayrılmamak,
Bakmak kafi gelmez, mühim olan manayı sezmek.