Bir şukufe düşüncesiyle uyandım bu sabah,
Kalbimde huzur, ruhumda bahar vardı.
Gözlerimle sevgiyle süzdüm etrafı,
Gördüm ki şukufe dolu bu dünya.
Şukufe, gül bahçelerinde açan çiçek,
Tazeliğiyle ruhumu sarar, beni sevindirir.
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




“Şükufe” şiiri oldukça duygusal bir şiirdir. Şiirde şukufe kelimesi gül bahçelerinde açan çiçek anlamına gelmektedir. Şairin gözünden dünyanın şukufe dolu olduğu anlatılmaktadır. Şiirde şukufe kelimesi sık sık kullanılmaktadır ve şairin gözünden şukufe’nin güzelliği anlatılmaktadır. Şairin bakışları da şukufe gibi zarif ve naziktir. Şairin sözleri de şukufe gibi güzellikler serpmektedir ve sesiyle şarkılar söyleyerek kalbimizi coşturmaktadır.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta