Bir şukufe düşüncesiyle uyandım bu sabah,
Kalbimde huzur, ruhumda bahar vardı.
Gözlerimle sevgiyle süzdüm etrafı,
Gördüm ki şukufe dolu bu dünya.
Şukufe, gül bahçelerinde açan çiçek,
Tazeliğiyle ruhumu sarar, beni sevindirir.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




“Şükufe” şiiri oldukça duygusal bir şiirdir. Şiirde şukufe kelimesi gül bahçelerinde açan çiçek anlamına gelmektedir. Şairin gözünden dünyanın şukufe dolu olduğu anlatılmaktadır. Şiirde şukufe kelimesi sık sık kullanılmaktadır ve şairin gözünden şukufe’nin güzelliği anlatılmaktadır. Şairin bakışları da şukufe gibi zarif ve naziktir. Şairin sözleri de şukufe gibi güzellikler serpmektedir ve sesiyle şarkılar söyleyerek kalbimizi coşturmaktadır.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta