Bakış açığı Şiiri - Volkan Gülbitti

Ben sana kaç adım geldim,
Saymadım.
Uzanıp tutmak istedim ellerini,
Kuyuya kısa kalmış ip gibiydin,
yetişemedim .
Bi rüyaydın ,
Uyandığımda gözüme gerçek kaçtı.
Sustuğuma bakma sakın
Çok acıdı canım.

Oysa ne çok güvendim sana.
Kırık dökük yüreğimde,
Sen acemisi bir çocuk gülümsedi.
Çiğnedi bir tebessümle,
Affı olmayan kanunları.
Cezasıda yalnızlığa büyümek,
Uykusuz gecelerde
Düşündükçe ölmek,
Bin defa ölmek oldu.
Gülüşüm hıçkırık oldu göz yaşıma.
Hep düştüğüm yerden kanadım.
Sen bilmezsin ama,
Çok acıdı canım, çok

Geç de olsa anladım.
Aynı resme bakmıyorduk.
Bir ucu bende başlayan
gök kuşağı,
Senin ulaşılmaz karanlığında
Kayboldu.
Güneş rengarenk kırılırken
yağmur damlalarına,
Ben sana siyah oldum,
dokunduğum yerden.

Beklentilerim az/k/aldı artık.
Ayrılığı en mat renge boyadım.
Annem bile unutmuşken adımı,
Mevsimlere göre yaşamayı öğrendim.

Sen dallarımı kırsanda,
Yine gölgemde biri oturacak.
Toprak bana kök derken,
üstüne basıp yol dedin.
Yağmura can dedim ,
Yıkıp götüren sel dedin.

Bakış açığın sende kalsın,
Eksiltme beni daha fazla.
Kalkacağım düştüĝüm yerden .

Ben müfredata yeni bir aşk boyutu
Kazandırmaya yeminliyim.
Sonunda kazanamasam bile
Pişmanlıklara
mağlup olmayacağım.

Volkan Gülbitti