“ Beni bul ey bene ithaf “
Bir Çapkının Son Bestesi
Yakılmış bir ağıdın son zılgıtında kaybettiklerimizin hüzün atlasında benim sevgimin yeri koyu kahve renkli gözlerine benziyordu.
Tutkunun bilindik renk adresinde bana çiçek olmaya kıyamında ve kıvamında olan nice güzellerin kucak dolusu sıcaklarına gidemedim.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta