Bahçıvan Şiiri - Müzeyyen Önder

Kış sustu,
karanlık çekildi köşesine.
Toprak,
yorgun uykusundan kalktı usulca.

Bahçıvan göründü bahçede
omzunda küreği,
yüreğinde gün ışığı.

Her şey hazırdı
dal, gövde, kök
ve bekleyen tohumlar.

Yağmurun sesi
bir melodi gibi döküldü toprağa.
Bir çiçeğin adı
henüz konmamışken bile
bilir onu bahçıvan.

Eli değdi mi çamura,
umut yeşerir.
Gölgesinde büyür sessizce
gelecek.
Çünkü mevsimi geldi
bahçıvan iş başında...