Bahçeler Ağaca Susadığında

Bir çocuk bir kuşa uçmayı hatırlatacak,
Bahçeler ağaca susadığında.
Bir adam kazaya karışacak kavşakta.
Mor ışıklar giyinecek akşamlar göreceksin.
Ne değişecek sanki, ha bu gün ha yarın!
Sanki vakti gelecek de yağmayacak yağmurlar
Ne kadar ağlasakta sanki gözyaşlarımız,
Karışmayacak mı yağmura.
Birikenler çığa.
Aydınlık karanlığa dönüşecek ama karanlıkta aydınlığa.
Ne bilimde çare o vakit, ne de dînde.
Zamanı geldiğinde.

Bir çocuk bilmeden açacak gül bahçesinin kapısını, bilmeden tahıl deposunu.
Arılar üşüşecek, atlar üşüşecek.
Ve insanlar.
(Ah benim insanlarım)
Son cıvıltılarında zamanın.
Bahçeler ağaca susadığında,
Denizler tuza,
Sonlular acıktığında sonsuza.
Ne kadar ağlasak bir gün, dövünsek de,
Ne kadar gülsek de, sevinsek de.
Bedenimiz toprağa karışacak.
Bedenimiz toprağa.