Bahattin Tonbul Şiirleri

Metre kareye milyonlarca,mermilerin
Düştüğü yerdi hakikattı Çanakkale
Su gibi akan,kanlarında,ölümlerin
Yaşandığı tek,tek mezardı Çanakkale

Ölüme hazır,gömülmeye,koşanlardı

Karanlık bir gecenin,sensiz olan sabahı
Özleyerek uyandım,çok zor geliyor bana
Ne olursun kapında,köle olmuş bu ahı
Öldür bendeki beni,acı veriyor sana

Zaman büktü belimi,tutmaz artık el ayak

Aslan yeğenim bak tutuşmuş paçalar
Sönmüyor artık
Tıpkı sende yanmışsın
Benim gibi
Sevipde sönmeye
Vaz geçince ölmeye

Sevdin mi istemeden,eriyince gidersin
Ayrılığın özlemi,yakıp yıktığı gibi
Yari orda görmezsen,acıları dikersin
Karanlıkta ışıyan,sanki bir sevda gibi

Ölüm ayırttı bizi,bir araya gelmez ki

Yare şiir yazmak, candan istedim
Ben hep yazdım oda, beni dinlerdi
Hisseme düşecek, sevgi istedim
Acı çekip uzun, uzun inlerdim

Unutamam onu, yıllar geçsede

Kar gibi beyazdı yağar göğsüme
Sevda dedikleri,bu olsa gerek
Gafletin öyküsü çökmüş üstüme
Hasretin özlemi,yar olsa gerek

Sevgiyi tüm aşkı,ben sende gördüm

Hakkın deryasına gömülüpde yat
Sohbetin ozone, açılıpda bat
Sevda yürektedir, o gönüle sat
Aşkını almayan, acı ne bilir
Bahattin Tonbul
4.5.2013

Özledim be sevgilim,vallahi de özledim
İster inan istersen, inanma yar sevdama
Aşk yolunu bulmazsa,yinede ben gözledim
Güzel birini sevmek,haram olmaz adama

Bilmediğin zamanın, sevdası da ondadır