Baharın Kanatlatında Şiiri - Seyrani Göl

Sis çökmüş ruhuma, ağır ağır,
yine senin hayalinle sarmaş dolaşım.
Kırık düşler arasında titrek bir ışık,
usulca doğuyor geceyle beraber.

Solgun ellerim, yitik mevsimlerde,
senin sıcaklığını arıyor hâlâ,
gözlerinde kaybolmuş bir deniz gibi,
sessiz dalgalar, umutla karışıyor.

Karanlıkta açan bir çiçek gibiyim,
soğuk toprakta, usulca filizlenen,
her kırılgan yaprağında seni taşıyan,
her nefeste yeniden büyüyen.

Ve şimdi
giyiyorum yeşilin en canlı tonunu,
kök salmış bir çınar gibi dimdik,
dans ediyorum kendi sessizliğimle .

Baharın kalbinde süzülürken gökyüzü,
kanatlarımda taşıyorum unuttuğum şarkıları.
Her rüzgâr, yeni bir hikâye anlatıyor,
uçuşumda saklı bir özgürlük var.

Çiçekler açıyor uzaklarda,
benimle dans eden ışıkların altında.
Gözlerimde henüz kurumamış yaşlar,
gökyüzüne karışıyor, hafifçe.

Yaprakların arasında kaybolan umutlar,
yeniden yeşeren topraklar gibi tazeleniyor.
Bir kuşun özgür çığlığı gibi yükseliyorum,
kırık kanatlarımla bile uçmayı öğreniyorum.

Baharın ortasında,
her nefeste yeniden doğan ben,
sessizce, ama kuvvetle,
hayatın kıyısında bir melodi gibi çalıyorum.
S.GÖL