Denize karşı oturuyorum şimdi,
çınarın gölgesinde
bahar yeni başlamış,
yapraklar taze bir sözcük gibi
fısıldıyorlar rüzgârla.
Seni düşündüm az önce
Ama bu kez acıtmadı.
İsmini içimden geçirdim,
sanki eski bir şarkının
hala ezberde kalan nakaratı gibi.
Bir zamanlar,
sana yetişemediğim cümleler vardı.
Şimdi onlar,
dal uçlarında yeni tomurcuklar gibi
henüz tam açmamış ama
belli ki içlerinde hayat var.
Deniz sessiz,
ama o sessizlikte umut taşıyor.
Dalgalar kıyıya her vurduğunda
ben biraz daha barışıyorum
seninle, kendimle,
bize dair eksik kalan ne varsa…
Çınarın dallarından bir yaprak düşüyor yanıma yeşil, genç ve kararlı.
Bir zamanlar seni kaybettiğim yerde
şimdi kendimi buluyorum yavaşça.
Biliyorum her şey geçmedi
Ama artık geçecek gibi hissediyorum.
Çünkü bazı sevgiler bittiği için değil,
kök saldığı için unutulmaz.
Ve belki de seni unutmadım diye üzülmüyorum artık.
Seninle içimde kalan şey artık sadece hüzün değil bir tür bahar.
Aşk
Kayıt Tarihi : 30.4.2025 10:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!