sonra sessizliğinizde çığlık çığlık ölüyor sevdikleriniz,
ama belki de zaten sevmedikleriniz.
çünkü insan sevdiğine haykırmaz susmalarını,
avaz avaz sever insan insanı
avaz avaz.
sokağına bıraktım keşkelerimi.
gözlerimi
mevsimlerinden sürgünlere gönderdiğin yılın,
hayalimi
sokaktaki çocuklara eğlensinler diye verdiğin ayın,
ismimi
Belki bir gün,
Adını, yaşını, boyunu, kokunu, nereli olduğunu,
Konuştuklarımızı,
Sustuklarımızı,
Kahkahalarımızı,
Kavgalarımızı
sana kurduğum cümlelerin ayakkabıları eskidi.
çırılçıplak kelimeler uzanıyor boylu boyunca yokluğuna,
bir selamınla ört üstünü.
mevsim yaz
üşüyorum.
ladese tutuşmuş iki yürek bizimkisi
kazansam aşkı kaybedeceğim,
kaybetsem kendimi.
23.12.2010
Belki de bizi bir araya getiren,
gün ışığındaymışçasına yaşıyor olduğumuzu sandığımız hayatlarımızın en dipte kalmış karanlıklarının,
vücutlarımızın farklı yerlerinde zühur etmiş olan lekeleriydi.
Öyle ya insan insanı lekesinden de tanırdı.
2.7.24
kendime kayıp ilanları verdikçe
işinden gücünden edip getiriyorlar seni.
kör mü bunlar Allah aşkına tanımıyorlar mı beni?
ya da aklı yarım gördüler de
şeytanı bile utandıran şeytanlıklarıyla
ağızlarına kahkaha ettiler beni.
Şimdi sorsalar bana, nerelisin?
Adını söyler,
Memleketimdir derim.
İçinden derim gururla,
Kalbinin taaa içinden.
sana gelen yollarım var benim,
sonunda senin olmadığın belki de hiç olmayacağın senli bir gurbet yolu.
amacın neydi ki bu yola koydun da gittin beni?
neydi ki amacın ben durdukça gel dercesine yakınlaştırıyorsun suretini ve bir adım attığımda
baş başa bırakıyorsun hayalinle?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!