Bahaneler Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Akşam güneşi vuruyor Porsuk Çayı üzerine ufukta,
Ve ben herşeyi unutuyorum,
Yeniden seviyorum.
Yeniden yaşadığımı hissediyorum.
Tütünün dumanına karışıp gidiyor
bütün efkarlar.
Ben baştan aşağı sen oluyorum.
İki dirhem bir çekirdek zaman
ya da ben öyle bilmek istiyorum.
Ne fark eder şu saatten sonra?
Gencim hiç olmadığım kadar,
Umutluyum,
Bir Pazar günü
Pikniğe çıkacağım sevgilim var sanki.
İşte yok biliyorum çıkmayacağını
Ama bunu kendime anlatamıyorum,
Var ve o pikniğe çıkılacak diyor ruhum,
Başka da bişey demiyor.
Biliyorum şu an çok işim var,
Biliyorum hiç uygun değil.
Ya uygun anı bekleye bekleye ömür bitti,
Varsın uygunsuz olsun.
Bitmez bu hayatın bahanesi,
Hiç dinlemeyeceğim artık,
Fani Dünya,
Bu arada dikkat et seni ben sanmasınlar,
beni de sen.
Borçlusun çok çok bana,
Bu hayatın bahanelerini az dinlemedin sen...

Mine Yılmaz Sevinç
03 Mart 2023
10:17