Bağlanmışım artık
bırakamam ki…
Başlamışum bir kere
sevmeye…
Gökkuşağının yedi rengi var derler,
ama hiçbir zaman görmedim onun yedi rengini
Hiçbir zaman göstermedi,
hissettirmedi bile…
Ancak üç rengini görüyorum senin,
kırmızını, sarını ve mavini.
Ana hatlarınla açığa vurmaya çalışıyorum senin benliğini,
Her ne kadar denemekle kalsam da…
Sen bana hiç göstermedin kendini,
Hep denizin diplerinde kaldın…
Sevgini açığa vurmadan,
Gökkuşağıyla bağdaştın.
Ben ise, heybetli köşklerin gösterişli avizelerinin bir lambası bile olamadım…
Bir sanat eseri değil bu ortadaki,
Yaratılan şey cansız değil.
Ben sizdenim aslında,
Sen beni yabancı yaptın dünyaya,
Seni farklı sanmıştım,
Çok geçmişti ki, artık,
Yanıldığımı anladım.
Şimdi ise vazgeçtim seni keşfetmekten,
Seni yaşamaktan vazgeçtim.
Yağmur yağarken seni düşünmekten,
Rüzgar estiğinde seni tenimde hissetmekten vazgeçtim.
Yalnızca
Sen olmaktan,
Yıldızlardan,
Ve o dakikalardan vazgeçemedim.
Sevgisizliğe cesaret edemedim.
Sensizliğe göğüs geremedim.
…
Maviye boyanmış gökyüzüne
En sonunda yenildim.
Kayıt Tarihi : 16.12.2002 15:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!