Bağbozumu Makası Şiiri - Kasım Kobakçı

Büyüyor bir yalnızlık,
    içimde sessizce,
Donuk bakışlar,
    dönüşmüş bir heykele,
Endişeli hüzünler,
    yankılanır zihnimde,
Bir yontu gibi,
    belirir şimdi önümde.
*
Kaybolmuş geçmişim,
    anlamsızca,
Bir örümcek gezinir,
    sonsuz ağımda.
Mekân, zaman
    ve olasılıklar,
Yankısı sonsuz,
    uyuyan sakin anların.
*
Başlamış dönüşüm,
    bir tırtılın kozasında,
Belirmiş kıyamet,
    kelebek kanadında,
Sükûnetin çiçekleri,
    parlamış bal mumuyla,
Suskun çığlığım,
    olmuş kutsal mabedim.
*
İzindeyim ben,
    yitirilmiş zamanların,
Çökmüş soğuklar,
    belki şimdi çok uzak.
Çifte kavrulmuş,
    kaplar beni bir hiçlik,
Usulca akıyor,
    gecenin gümüş suları.
*
Vurdu aniden,
    keskin ayaz pencereme,
Yaratmışım kendime,
    yeni bir gölge,.
Eskiz gibi parlıyor,
    bakışlarında her gece,
Üşüştün mezarıma,
    bir çok rüyamda.
*
Unutamadığım anıları,
    istesem de unutmak,
Kurtardığım en değerli şeylerdi,
    nice yıkımdan.
Delirdi atım,
    kıyametimsi kıpırtıdan,
Yel gibi eser,
    bakışlarım yine harman.
*
Serin bir rüzgar,
    ölümü güzelleştiren,
Gerçeğin uyanışı,
    daha derin bir düşten.
Mühürlü gözleri,
    o geçen zamanın,
Yok mudur mezarımda.
    bağbozumu makasın?