Bugün bir kadının saban çektiğini gördüm. Kalçaları, benimkiler gibi, sevgiyle doluydu, ve çalışıyordu eğilerek toprağa.
Okşadım O'nun belini; beraberimde götürdüm O'nu
evime. Benim bardağımdan içecek o kaymaklı sütü ve
dehlizlerimde tadını çıkaracak gölgenin, değil mi ki
sevginin gebeliğiyle yüklü karnı. Ve eğer benim göğsüm yeterince cömert değilse, arayacak benim oğlum
dudaklarıyla O'nun varsıl memelerini.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
