Baban Öldüğünde Anlarsın

Baba ocağı ki gerçek ocakmış
Annenin kucağı gibi sıcakmış
Hiç merak etme dünya kaç bucakmış
Baban öldüğünde anlarsın yavrum.

Onlu günler gelir geçer gözünden
Göz yaşın süzülür o an yüzünden
Bir bakmışsın kopmuşsun özünden
Baban öldüğünde anlarsın yavrum.

Zaman geçer saçlarını yolarsın
Mezarına gider, bakar sularsın
Toprağını koklar, öyle dalarsın
Baban öldüğünde anlarsın yavrum.

İsmail MALATYA sanma ki doydu
İndi, elleriyle mezara koydu
Aslında hayatın gerçeği buydu
Baban öldüğünde anlarsın yavrum.