Babamın Teknesi Şiiri - Fazlı Bayram

ipek gömlek giymezdi babam
bilirdi haramdı
sabah seccadelerinin
yorgun bekçisiydi
rıskımızı helal sağardı geceden
hamuru döverdi vakit girmeden
namaz sonrası yakardı ocağımızı
bilirdik hamurumuz yoğrulmuş
bilirdik babamız yorulmuş

lokma lokma dökerdi hüznünü
kızgın yağın içine türküler eşliğinde
‘zülüf dökülmüş yüze aman’
bir yangın yeriydi babamın yüreği
marifetli ellerinden dökülen lokmalar
tekkede pişer ve olgunlaşır
sonra şerbete kavuşurdu
şerbet kevser tadında
şerbet cennetten bir ırmak

kahvaltı sırası babamın şimdi
biz okul çantası sırtta
harçlıklar cepte güle oynaya
her şeyimiz tas tamam çıkarken evden
babam hüznüyle kalırdı sofrada
sonra çarşı pazar

benim babam helal ekmek savaşçısı
yatsı okunurken eşikte görünen kahraman