Babamı bir kere gördüm
Elini uzattı yılların ardına
Ben yabancı o yabancı
Terk ettiğinde küçüktü ceviz ağacı
Artık tabuta asma zamanı geldi geçen yılları
Konuştu terazinin kolları
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta