Babama Özlem Şiiri - Nejla Özkan

Özgürlüğümsün dünkü gibi bugünümde de.
Öylesine çok özledim ki
Akşam sefaları renk renk bahçemde
Hatmiler sen gibi gelin çiçekleri kokuyor
Canım babam hala kokun üzerimde
O mavi gözlerin her sabah
Günaydın Kara Kızım
Diyerek uyandırır beni

Kahvemi alıp çıkarım bahçeme
Elimde zehir zıkkım sigaram
Deniz gözlerini görürüm çiçeklerimde
Bir değil bin kez kahrolurum gidişine
Üç beş damla gözyaşı olursun
Yüreğimin gamzelerinde
Ve özlemin öylesine çoğalır ki içimde
Devleşirsin mavi deniz gibi gözlerinle
Sensizliğin sızısı bin parçaya bölerken beni
Hep yarım kalır yoksun diye mutluluklarım
Bak babam
Büyüdü o Küçük Kara Kızı’n

Haftaya nişanımız var
Görecek izleyeceksin sessizce
Hep elimi tutacaksın

Bazen gözlerim mutluluktan dolacak
Göz pınarlarım durmayacak
Görmediğin tatmadığın mutlulukları yaşayacak kızın
O sımsıcak elin avuçlarımda olacak ve
Gülümseyeceğim sana gizlice
Öpecek misin alnımdan yüreğimi öpercesine mavi gözlerinle
Yazarken seninleyim diye
Şimdi ağlıyorum baba
Ama kokun yetmiyor
Nefesini arıyorum
Özgür olacağım seninle
Haydi gelsene rüyalarıma

Martılara simit atarız kimse görmeden
Geleceksin değil mi nefesime
Yokluğunun kaçıncı arifesindeyim hiç saymadım
Saymadım sayamıyorum yıllardır
Hayatın anlamı olmuyor özleminle debelleşirken
Ve hiç özlenmediğin kadar çok ama çok özlüyorum seni

Yolum uzun torunlarına yuva kurmalıyım
Torunlarımı öpüp sevip sana koşmalıyım

Cınar misali yaslardım sırtımı
Bir deha gibi saklardi sırrımı
Dertlerinden fazla benim derdimi
Paylaşırdı can babam benim babam
Mehmet Harımda