Sancım büyük anne/sancım beni dogurdugun gun kadar büyük/ne geldigine seviniyor insan/ne gidecegine pisman /yürekler mayın döşeli... / üşüyorum / ört üstümü toprak ile...
Ört ki / babamın gözlerinin rengine yol alayım / yürüdüğü dikenlerin üstüne dökülen terinden öpeyim / tenini örten karanlığın üstüne güneş olayım...
Ölüm soğuk bir gerçektir Ardında koca bir boşluk oluşur Özlem büyür / hasret çoğalır Ama "Yüregim de ektiğin Ümit" bitmez Bitmeyecek babam! / Yüreğimde ektiğin ümit ışığı hiç sönmeyecek...
O ışık sensin / sen babam.
Tamamını Oku
Beğeniyle okudum
diline sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta