Baba ocağım Şiiri - Orhan Özçelik

Aynı mıdır acaba şimdi gidip bir baksam,
Benim bıraktıklarım benim unuttuklarım.
Kimler yaşar orada bilenlere bir sorsam,
Çocuk yaşantılarım gençlik başlangıçlarım.

Dağlar taşlar aynıdır bildiğim kadarıyla,
Yaşantıdan ne haber neler yaşar insanlar.
Uçan kuşlar aynıdır güvercin leyleğiyle,
Gönüllerden ne haber neler sever insanlar.

O zamandan bu güne elbet farklılık var,
Elbette değişmiştir değişen dünya gibi.
Şimdi bir orman olmuş güzelim fındıklar,
Zamanla tükenmişler yaşlanan dünya gibi.

Hatıralar silinmiş koca bir ev yıkılmış,
şimdi yeller esiyor oynadığım yollarda.
Tarlalar viran olmuş her şey suya verilmiş,
Artık orman bitiyor,çiçek açmaz dallarda.

Benim baba ocağım dünyaya geldiğim yer,
Yeşillikler içinde küçük cennet bahçesi.
Her zaman çok özlerim gönlümün kaldığı yer,
Güzelim Artvinimin şirin Borçka ilçesi.