Sırtlamışsın bir omuzuna geçim derdini
Diğer omuzuna son gün giyeceğin kefeni
Yüzün çocukları güldüğünde gülerken
Alnından damlayla konulur aşına helali
Sıcakcık evin kömürü sensin, oksijeni
Saçları okşayıp alnından öpen geceleri
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
