Azizim Şiiri - Şair Halaoğlu

Gönül Yaram Açıktadır Herkes Görüyor
Sarıyorum Sarmıyorum Kapanmıyor Azizim
Mecnun Hallerimden Beni Herkes Biliyor
Saklıyorum Saklanmıyor Biliniyor Azizim

Benim Elimde Değil Çok Faso Veriyorum
Duvarları Tutarak Keş Gibi Yürüyorum
Ne Hallere Düşmüşüm Ben Bile Şaşıyorum
Paramparça Dağılıdım Toplanmıyor Azizim

Öyle Bir Hale Geldim Kendimden Nefret Ettim
Bazen Kendi Kendimle Oturup Sohbet Ettim
Bazen Kendime Düşman Kendimle Kavga Ettim
Yaka Paça Saç Başa Girişmişiz Azizim

Nedir Beni Bu Kadar Peşinden Sürükleyen
Gönlümdeki Ateşi Sönerken Körükleyen
Sanki Ben Mecnun'umda Leylasını Gözleyen
Serap'a Suymuş Gibi Koşuyorum Azizim

Nerdeyse Komşularım Kapımı Kıracaklar
Benim Benle Kavgamı Gelip Ayıracaklar
Bu Gidişle Az Kaldı Polis Çağıracaklar
Sonum Ya Tımarhane Ya Hapistir
Azizim

Nasıl Bir Sevda ki Bu Sade Acı Veriyor
Öyle Bir Yakıyor ki Kemiklerim Eriyor
Birgün Olsun Dönüp te Sebep Benim Demiyor
Zerre Merhamet Edip Acımıyor Azizim

İlişkimi Kesmişim Dünya Denen Bu Yerden
Yaşıyor Ölümüyüm Haberim Yoktur Benden
Dıştan Sesi Duyulmaz Feryadımı İçerden
Kimse Bilmez Ne Şekil Ediyorum Azizim