Azizim Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

Kırkbirinci sonbaharımı yaşarken,
Bahar gibi geliverdin,
Gelincik gibi kırmızı.
Alpay şarkılarda ‘eylülde gel’ diyordu,
Sen de Eylül’de geldin Azizim.

Benim mevsimim çoktan hazanı bulmuş,
Toprağın üstü beyaz karla dolmuş,
Ey baharın müjdesi kardelen,
Açsan da benim mevsimim hazanı bulmuş,
Kışın başlangıcı mevsimim,
Çok geç kaldın azizim…

Kara delik gibi yüzündeki benin,
Alıp götürüyor yutuyor beni,
Çıkar beni güneşin günyüzüne,
Teninde güneş kadar sıcaktır eminim
Kış uykusuna yatırma beni,
Uyandır bu kabuslardan azizim.

Alnındaki küçük yara izini,
Düşündüm failini bulmak için
Hangi çocuğun attığı taş,
Yoksa seksek oynarken mi düştün,
Her izin geçmişinde bir acı vardır.
Küllenmiş kapanmış bir yara vardır,
Kalbindeki izleri sil azizim.

Kırkbirinci sonbaharımı yaşarken,
Eylülün ortasında geliverdin,
Bu mevsimde kasımpatı açar,
Birde sarı sümbül soğanları yeşerir
Mevsim soyunur elbiselerinden,
Eyyy bana dertlerimden soyunduran Sevgili,
Sevgili Azizim.