- mezopotamya yusuflarına…-
ey züleyha
ey çölün sinesindeki esmer fırtına
ey geniş salonlardaki yalın ve yalnız güzellik
ey kendini kendinden kıskanan
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
ey Züleyha ah ettiren adın ile Yusuf kuyularında kalasın...bir aşkın damıtılmış buğusunda Rab'be ulaştırasın....ahh Züleyha adını adımın önüne koyarken Yusuf kokan ellerinle yüreğimi hançerliyorsun ve Züleyha seni aşık ettiren aşkın sahibine kendimi kurban ediyorum...
şiiri böyle hissettim...sağolasın ömrün bereketlensin Necdet Karasevda....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta