İlkokulda öğretmişlerdi, resimlerde kelimelere yer vermeyi.
''Var'' kelimesi çok kullanıldığında Öğretmen atılırdı;
''Evladım gördüğün herşeyi ''var''la anlatma, başka kelimeler bul.''
Devamında tatlı bir değiştirme çabası belirirdi.Afallardık, o kelimenin yerine başka kelimeler koymaya çalışırdık.
Tabii herhangi bir durum değiştirilince nasıl sırıtırsa, bu durumda onlardan farksızdı.Sonra sınıftan bir gürültü kopardı;
''Öğretmenim ben anlatayım, ben anlatayım'' buna karşılık seçerdi öğretmen kalkan parmaklardan birini.Diğerimiz devam ederdik.
Yarım bırakılmış anlatımı tamamlama çabasıydı bunlar...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta