Ayten Özlem Yeşilçalı Şiirleri - Şair Ay ...

Yine yalnızsın bak, kendi dünyanda
Bir elinde sıgaran, bir elin de kalem
Dalmış gözlerin uzaklara;
Mutsuzluğun, yalnızlığın kadını...
Hani anan, baban, canların,
Hani sevipte bel bağladıkların,

Yüreğim yanıyor yavrularım...
yoklugunuz hançer gibi saplanır yüregime.
sizi,sizi özledim yavrularım.
Sizi düşünürken ruhum ürperdi.
Gözyaşlarımı tutamadım.
Utanmazsam çocuklar gibi;

Yol yorgunu yağmur tanesi saplanır gül dikenine

Acısına aldırmaz süzülür gülün köklerine

Gül teselli ederken sarılıp çeker içlerine

Ben kendimi anlatamadım veya da ifade edemedim.
Yoksulluğun içinden gelen,bir vatandaşım.
Ben İbrahim’e yoldaşım,denize kardaş’ım
Serhat’a sırdaşım....
Sen neyi sorğularsınki meslektaşım...
Gördüm işkencelerde aglayanı,kendini kurtarmak için.

Bu sabah uyandım kapına geldim
Kapı duvar olmuştu sen yoktun zelommmm
gittigine inanmamıştım.
İşte şimdi yandı yüregim fırtınalar koptu zelommm
Sokak bana dar gelmeye başladı.
Geçmek istemiyorum oradan zelomm

Bahtı kara taşı kara Siverek im.
Sen kendini aklamak isterken senin topraklarından;
Ekmek yiyenler senin adını lekelediler.
Nereye gidersen git toprağım anlından bucaklardan mısın ı silemezsin.
Sanki? Bir tek bucaklar var senin yükünde
Aşiret derler töre derler seni kara cahil kara toprak bellerler.

Bir sen bilirsin birde ben neler çektiğimizi.
Şimdi nerdesin çok özledim seni.
Biliyorum,artık gelemezsin yanımda olamazsın.
Gittin sen bilinmezliklere…
Bıraktın beni değişken dünyanın içine.
Senin için senin düşüncelerin şerefin insanlığın

Her şafak senle açardı,senle biterdi.
Sen benim gönlümde unutulmayan mazimdin siverek,im
Seni terk ediyem siverekim.
Unutulmayan kan davalarınla,anlından silemedigin kara yazgınla.
Seni terk ediyem siverekim.
Kadının kıymetini bilemedin kara yazgılı siverekim.

Yine bir bayram öncesi;
sensizligi yaşıyorum..
Deliye hergün bayram misalii
İçim kan aglıyor anam.
Yokluk içinde bayram benim neyime.
İlk sabah elini öpmeye gelmek varken.

Ne sevgilide nede aşkta mutluluğu bulamadım.
Ne evlatta nede dostta huzura erişemedim.
Dünyam darmadağınık.
Dost dedim post çıktı.
Evlat dedim evlatlık oldu..
Dünyam darmadağınık..