Ayşe Ergen Şiirleri - Şair Ayşe Ergen

Ne kadar acı!
Umutların soluşunu seyretmek
Beklemek güneşin yeniden doğuşunu.
Bir kez daha yaşamak
Hayatın riyakar darbe vuruşunu.
Çekiyorum!

Sönmüş olsaydı içimdeki yıldızlar,
Aşılırmıydı yıllardaki zorluklar.
Yargılanıyorsam
Güzellikleri seviyorum diye.
Sorarım;
Yaşamanın anlamı ne?

Hani değildi!
Bir akşamdan bir sabaha
Sözdü yıllara yıllara
Sürmeliydi olmasada sonsuzluğa
Aklar düşmeliydi saçlara.

SELAM ANNEM (cenetteki anneme mektup)

NASILSIN ANNEM
Sormam yanlıştı!
iyi olduğunu biliyorum
çünki sen bir meleksin GÜLANNEM.

Konuşmayı ilk öğrendiğimde
Dinimi öğretti anam.
Okula ilk başladığımda karşımdaydı ATAM.
İlk öğrendiğimse yasam.
Türküm,doğruyum,çalışkan.
Müslüman TÜRKİYE bu VATAN

Sakın utanma masum çocuk!

Üstün başın kirli diye.

Yüreğindeki masumiyet

Dönüpte maziye bakma sakın!
Dönersen ahım seni yaksın.
Dokunma hatırlara,
Onlar kutsal kalsın.
Yarınlarda hep ağlıyacaksın.
Benden beter yanacaksın.

Bir zamanlar ürkekmiş serçe
Mutluymuş nokta kadar ümitle
Varmış mutluluğa özlemleri
Gönül bahçesinde açarmış gülleri.
Derken bir gün;
Çare aramaya gitmiş

Yıldızlara bakıyorum
Ellerimde dürbünmüşcesine
Hayaline sarılıyorum
Yanımda hissedercesine
Kahretsin seviyorum
Öylesine seviyorumki

Bir ömür rüyasıydı sanki
Uyandım!
Hiç yaşamamış gibi
Bomboş gibiyken ruhum
Dolan öfkelerle
Uyandım!