Ayşe Akdoğan Şiirleri - Şair Ayşe Akdoğan

Ne Zaman Seni Düşünsem
Bir Çığ Gibi Düşüyorsun Yüreğime
Ne Zaman Düşlerime Girsen
Bir Yağmur Gibi Yağıyorsun Gözlerimden
Ne Bu Yürek Bu Çığdan
Ne De Bu Yağmurlardan

Yeter Ki Gel
Yüreğimi Şenlendir Sevdiğim
Gecem Aydınlansın Gözlerinle
Yıldızlar Yağsın Gelişinle
Erguvanlar Açsın
Pembe Pembe

Sevmek isterdim şöyle
En delisinden
Göğe evrene sığmazcasına
Sorgusuz ve sualsizce
Yaşasaydım sevdamı
Kalbim yerinden fırlayacak gibi

O zamanlar elektrik var mıydı? Gaz lambası ile gecelerini aydınlatıyorlardı. Küçücük şirin mi şirin bir köyde gözlerini dünyaya açmıştı. Ailenin üçüncü çocuğuydu. Nur topu gibiydi Adını Cengiz koydu babası. İsmi gibi güçlü, gözü pek olsun diye.Baba çok sevinmişti. Bir çocuğu daha oldu diye.

Her sabah olduğu gibi köy kahvesine gitti. Gözlerinden nasıl da belli oluyordu sevinci. Kahveye gider gitmez hemen çayı geldi.

—Buyur Osman ağabey hoş geldin,

Bakmayın bana öyle!

Üstüm başım kirlidir ama

Yüreğim apaktır benim

Özlemin bir çığ gibi büyürken içimde
Dolup,dolup taşıyorsun yüreğimde
Neden sana gelen yollar kapalı
…
Neden seninleyken gözlerim doluyor
Hüznü ve sevinci bir arada yaşıyor yüreğim

Gözleriyle dünyamı aydınlatan
Benim canım annem, balım annem
Yüreğimdeki yerini,
Sana olan sevgimi,
Yüceliğini bir bilsen;
Ayaklarının altı cennet annem.

Ben seni sevdim
Neden diye sorma bana n’ olur
Dilim lal oldu söyleyemedim

Bir ateş düştü gönlüme
Neden diye sorma bana n’ olur

Her sabah mis kokulu çam ağaçları arasında yürüyüşümü yapıyordum.Bir sabah çok tatlı,dik dik kulakları, beyaz tüyleri olan bir köpek peşime takılmıştı.
Sabahları kapımın önünde beklemeye,yürüyüş bittiğinde ise beni eve bırakmaya başlamıştı.

Aramızda güçlü bir dostluk bağı oluşmuştu.Adını beyaz koymuştum.

Bir sabah Beyaz her zamanki gibi kapının önünde beni bekliyordu.

Bir gün ılık meltem rüzgarlarıyla girdin hayatıma. Ne olduğunu bilmeksizin araladım yüreğimin kapılarını rüzgarlara.
Ben ılık meltem rüzgarlarının sarhoşluğunda, sen ise yüreğim ellerinde, sevda hazırlıkları peşinde;
Gelincik çiçeklerinin tohumlarını serpiştiriyordun yüreğime…
Bende bu sevdanın bir parçasıydım. Emek verip sevgimi katacaktım. Gelincikleri ben büyütüp yeşertecektim dallarında. Yağmur damlaları gibi çisil, çisil yağacaktım gözyaşlarımla toprağın üzerine.
Sevgimi aşılayacaktım damarlarına. Sen ise, sevgimle kök salıp, gökyüzüne doğru uzatacaktın kollarını…
Umursamaz nazlı bir edayla;