Ben ayrılığın oturduğu sokakta oturuyorum.
Kimseler çalmıyor kapımı.
Sanki daha da uzun burada geceler.
Geçmiyor zaman ve ben hiç uyumuyorum.
Yazılarla dolmuş duvarlar, bu sokakta;
Kimi ihanetin, kimi hasretin, kimi ise ayrılığın hikayesini anlatmış.
Ben duvara, duvar ise bana bakıyor.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta