Ayrılık Habercisi Şiiri - Hasan Sakman

Damarıma basmayın bu gece.
Nevroz ateşlerinden daha kızgın,
doğumhanede yavrusunu bekleyen
bir babadan daha sabırsızım,
yalnızım...
Tek başımayım, başım yastığımda.
Çıt yok etrafta,
akrebi kovalayan yelkovan sesi dışında.
Garip bir his var içimde,
sessizlik korkunçtur.
Sıkıştım odamın duvarları arasında,
cinayetten hükümlü bir mahkum gibiyim.
Dostlar yok,
uzaktalar.
Fotoğraflara takıldı gözüm,
doğal değil hiç kimse, hiçbir şey,
anlık ve sahte gülüşler.
Ayrı telden çalıyor herkes
radyo açık ama bomboş frekanslar.
Şu küçük ışıkta olmasa
karanlık basar odamı
ve korkarım karanlıktan,
yalnızlıktan.

Gecenin ayazı vurdu penceremden içeri,
üşüyorum,
titremek geldi içimden,
düşünüyorum saatlerdir.
Bir hayal aldı başını gidiyor,
nerdeyim ben?
biri çıksın söylesin,
neresindeyim hayatın?
Ağlamak...
o bile gelmiyor içimden.
Tam kurtuldum dertlerden derken,
bir dert daha buluyor beni.
Kalbim desen atmıyor adam
akıllı zaten.

Yeni bir gün başladı,
birazdan aydınlanır ortalık.
Çalar az sonra saat,
git de çileni çek der gibi.
Ah! ...bir gücüm olsa,
durdururum dünyayı,
değiştiririm dengeleri.
Artık vakti geldi,
dayanamayacak gözlerim
ve tükendi artık yaza yaza sözlerim
birşeyler yazmak istedim dostluk adına,
bir yıldız kaydı gökyüzünden
ayrılığın habercisi,
kaybediyorum bir dostu daha.

Ey ölüm,
ya şimdi gel
ya da hep uzak dur benden.
İnanır mısın dostum
artık hiç korkmuyorum ölmekten.
(20 Mayıs 2001)