kenetlendiğinde ellerim, O mağrur ellerine
yıldızlar sarmıştı, yüreğimdeki yarelerimi
gözlerindi yıldızlar, yarelerimse çelişkiler
öksüzlüğümdeki sensizliğin.
gecenin sinsi sessizliğinde, kenetlendiğinde yüreğim, ceylan gözlerine
hatırlarmısın çiçeğim, bir şey mırıldanmıştı dudaklarım
ellerim ellerinde öylece donsam, ölsem diyordu ya hani
biliyordu suskun yüreğim birazdan ayrılacaktı
ayrılacaktı ellerim,
ayrılacaktı gözlerim ömrümün pusulası o ceylan gözlerinden
ey ceylan gözlüm derimki sana
varlığında çocuklara sevdalanan suskun yüreğim
yokluğunda sevdalanır ölüme
işte gülüm ayrılıktır bunun adı
Kayıt Tarihi : 11.8.2002 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)