Ayrılık Şiiri - Sinan Bayram

Bir kapı kapandı — sesi hâlâ yankı,
Eşyalar yerinde ama zaman eksik.
Bir fincanın dudağında kalan iz,
Artık kimseye ait değil.

Ayrılık,
Sessizliğin başka bir dili.
Konuşmadan söylenen,
Gözle değil, içle görülen.

Bir gün fark edersin,
Aynı gökyüzü altında
Artık aynı buluta bakmadığımızı.
Ve o an, ayrılık olur gerçeğin adı.

Belki gitmek cesurca,
Kalmaksa kör bir sadakat.
Ama her iki yolda da eksik bir nefes var —
Bir yarım cümle, tamamlanmamış bir hayat.

Yine de bilirim:
Her bitiş, bir “devam et” fısıldar kendi içinde.
Ve biz,
Ayrılığın ellerinde olgunlaşırız —
Kendimize dönerken birbirimizden uzaklaşarak.

Sinan Bayram