Ayrılık Şiiri - Abdül Berhan Çayhan

Kimisini öldürdüm acıyla birden,
Kimisi vurdu öteye kendini ilden,
Ölümü var, vedası var, düşmem dilden,
Aşkın harman olduğu yer benim.

Nice hastalığın en temelinde,
Kaç yiğit soldu ellerimde,
Aşkıda yakından bellerim de,
Aşığın ziyan olduğu yer benim.

Son sözleri silah edinirim,
Kimisine mektupla yetinirim,
Bazen ölümü getiririm,
Şu herkesin korktuğu şer benim.

Kırılmaz kalemim, kalem kırarım,
En sağlam ilişkiyi de yararım,
Korkumla kalpleri sararım,
Azrailin elindeki koz benim.

Aram vardır tebaayla ve sarayla,
Kime gitsem düşünür akla karayla,
Bazen duyulurum bir tek selayla,
Tavuğun esirgendiği kaz benim.

Her müziği keserim, dinlemem,
Hiç kimseden birşey istemem,
Sağır da duyar müziğimi, beklemem,
Can verirken çalınan saz benim.

Adıma kısaca derler ayrılık,
Her gözün yaşındayım bir ılık,
Ey okyanustan kaçan balık!;
Yârdan öte yâra giden haz benim.