Ayrılık Şiiri - Hüseyin Şimşek

Son gecemizdi bizim.
Çaresizdik…
Sürükledi hayallerimi gecenin zifiri karanlığına…
Onda olan kokumun bile altında ezildi…
Beni karanlığa gömmesi yetmiyormuş gibi ayağıma prangalarda vurmuştu…
Ordan uzaklaşırken bile ayaksesleri yüreğime çivi çakması gibiydi…
Son sözüm gerekiyordu ve şöyle seslendi yüreğim:
“Hadi Cansız benimden kaçabildin. Peki ya vicdanından o da olmadı masum hayallerimden nasıl kaçacaksın…”