uçurumdan uçkunlara kitap oldu dileklerim
ivensi uykusundan uyanan ruhum
anlara çarparak kalmana kani oldular
gökkuşağının affına sığınan umutlarım
unutulmazların beşiğinde sallanıyorum
her sevmeyen güzel sallıyor bebeksi sevdamı
affetme sandalımı sallıyorum gözyaşı göletine
huzuruna hüznün güllerini yolluyorum
ağlamamak şarkısını söylüyorsun yalnızlık sarkacıma
sırlarını evrenin evlenmesel gecesinde kaybeden son gül gibisin
kucaklaştığım gerçeğe akarken gönlüm
sen orda kıpkızıllarıma kızılötesi sevmelerle açıldın
çilesini sevmekte bulan bülbülün den halindeyim
kaderin adıllarına adandım
kaçışlarıma yeni sözcükler ekledi
kendimden kopalı senden koşalı çok oldu
kadrolu ve bordosu sevginden destekli
kamusal bir yüreğin süzülmüşü ve üzülmüşü
öfkemin sayacını döndüren gidişini
dahası sanrılı hatalarını anlayan son feylesofum
bulutlar ısmarladım kaşarlı bir üzüntünden sana
yarın yağmur günü
sakın ağlama bir daha
bu dünyanın en özel öznesinin yüklemi bensem
bu aşkın cümlesi mutluğun aynası pıtırcık
Kayıt Tarihi : 27.12.2007 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!