Aynı Saatte Ölüyordum Şiiri - Ferhat Çetin

saklı şehrin gizli sevdalı yüreğiyim
Sokak lambalarının ışığında beklediğim
ürkek alevin titrer..yaralı yüreğimde
kaybolurken kanatlarım çırpınışlarda
Bir ömrü harcarım sevdama
gökkuşağı ışıklarının altında
Bin ömür gibi sunmak aşkıma
Adını yazdım kaldırım taşlarına
mıh gibi çaktım seni yalvarışlarıma
isyanlarımla irkildi şehrim
Denizimin mavisinde kıyılarına yazdım.senin
Bir martının umutsuz kanat çırpınışlarında
doğan güneş,,Esen rüzgârla sevdim seni
yağan yağmur damlacıklarında hissettim tenini
tutmak istedim uzatmadığın ellerini
ve kayboldum çakır gözlerinde
sen oldum her dokunmak istediğimde
bana dost kalalım dediğinde
başımı önüme eğdim ve öldüm..
üzüldüm senin gibi bende sana baktığımda
mecburum diyordun buna
görünen köy kılavuz istermi dağların aralığında
sonunda ben sen oldum
damla damla sana hasretimle aktığımda.
Kalbime, aşkıma, sevdama anlatıyordum
Her gün aynı günü yaşıyor
ve Her gün aynı saatte ölüyordum