Sen, sana sevgiyle, aşkla bakan gözlerimi oydun.
Seni seven yüreğimi parçaladın durdun.
Oysa ben razıydım dilinin dikenlerine, gözlerinin ihanetine.
Geldeseydin, koşa koşa gelirdim, canımı verirdim sana;
ama sen, sana gelecek bütün yollarımı yıktın.
Şimdi neden gittin diye sorma bana:
Sen ittin, ben gittim.
Mevsimler değişiyor.
Yağmurlar yağarken güneş çıkıyor.
Bıraksaydın da değisen mevsimler olsaydı sen değil,
Yılanın kabuk değişimi gibiydi,
bir gece ansızın koynuma giren sevdanın, yüreğimi parçalayıp çıkışı.
Mutluluğa hüküm giymiş bir bedendim ben.
Ne oldu da bu hale düştüm?
Her şey gelişinle başladı.
Daha bebeklerimi arkama bile saklayamadan,
oyuncak ayımı alıp attın çöpe.
“Çocuk değilsin artık, büyüdün, evimin kadını, çocuklarımın anası olacaksın,” dedin.
Hayaller kurdurdun; gerçekleşmesi şaibeli.
Ama en çok da kendini sevdirdin.
Sevmeyi bilmezdim ben, şimdi ise tek nefretimsin.
Benden aldığını bana satmanın adı neydi?
Ticaret mi, kalleşlik mi?
Yüreğimi aldın, bari nefesimi bıraksaydın.
Şimdi aldığım bütün nefesler sayılı.
Belki vurup kırmadın dizlerimi,
oyup kör etmedin gözlerimi,
kesip atmadın saçlarımı, ama umutlarımı bileklerinden astın.
Bu da suç değil mi?
Bir kadının yarınlarıyla, hayalleriyle ve duygularıyla oynamak.
Hani beş vakit namaz kılıyorsun ya,
ellerini yüzüne sürüp “Amin” dediğinde oturmuyor mu bir öküz yüreğine?
Ben aç, susuz yolunu beklerken,
senin attığın story’ler kanatmıyor mu vicdanını?
Herkesin bir çukuru var; toprak çağırır zamansız.
Nasıl hesap vereceksin?
Ahların, vahların, eyvah’a dönüşmeyecek mi?
Birazcık sevmedin mi beni?
Ya birazcık sevgiye layık değil miyim ben?
Ne istedin uppuzun saçlarımdan,
masmavi gözlerimden,
sana koşan ayaklarımdan?
“Kızım, biz Adanalıyız, biz de yanlış olmaz,” derdin.
Peki, adamlığının raf ömrü bile dolmuşken; bu yaptığının adı ne?
Çok mu seviyorsun? Çok mu aşıksın? Çok mu, ya, çok mu?
Sevene zulüm neden, kul sormasa da Rabbim soracak.
Bekle; kaçacak yerin sadece yüreğim olacak.
O “Aç kapıyı, al içeri” dediğin anda, içeriden bir ses:
“Git buradan, buralar artık benim,” diyecek.
Kalbimden düşüp ölmeyi isteyen sendin, ben değil, sendin.
Suçlu arıyorsan aynaya bak.
21.08.2025 13:54
Kayıt Tarihi : 21.8.2025 13:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!