Suratını boyamış bir palyaçoydum ben,
Boya küpüne düşmeden mutlu edemezdim insanları...
Görseler gerçek yüzümü,
Korkarlardı! ! !
Gerçekler korkutur insanları...
Haklılardı.
Hastalıklı bir yüze kim uzun süre bakabilirdi ki?
aynalar dışında.
Aynasını sonsuza dek görmeye mahkum olmuş beceriksiz bir palyoçoydum ben oysa...
Kendine dost, kendine düşman,
Hırpalarken yaşamı,
Bir nefes istedim...
Yorgun ciğerime çekebileceğim.
Bronşitden yarısı çalışır durumda olan ciğerime kim nefes verirdi ki?
Adım adım terletirken yaşamı bir aynada,
Birgün atmak vardı kendini derin sulara...
Terketmek vardı,
Sevmek vardı sonra,
Ölmek vardı.
Kim bu yarısı çalınmış yüreğe can verirdi ki?
Ortada elbet bir hırsız vardı,
Ama ortalarda yoktu...
18.05.2009
İST
Başak TarımKayıt Tarihi : 19.5.2009 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
