periyodik bir cinnete takılıp;
aynamın sırlarını döktüm dün sabah.
hangi ölçüm fazla geldi de beynime?
doru kısraklarımın şahlanışı belki.
ya kapandığım bütünlemelerde
kesiliverse idi tırnaklarım kökünden?
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Aynamızın arkası kadar yakın değildik çocukluğumuza! Hayal perdelerinin önündeki sisler kalmadan, leylekler mi getirdi, yoksa bir romenden mi aldılar, bir balığın karnından mı çıktık? Bir gerçek var, evet bir gerçek, bu acımasız dünyada kendimizi bulduğumuz için epeyce şaşırmıştır. Yavaş yavaş aydınlanmdı aynalar, yansıyan ışıkları, şekilleri gördük, hepimiz birer palyaço gibi görünüyorduk, katıla katıla güldük....++
Biz kendi dünyamızı belki mutluluklar içinde ve zevkle yaşarken kim bilir bir yerlerde ne acılar yaşanıyordu. Anıların esinlerinden kaynaklanan şiiri –çık orta yerde insan gibi dur diyen- insanlığa davet şiiri olarak okudum. Betimlemelerinin üstün niteliği ve dilin gücünü ortaya seren yazım ustalığı ile hayranlık uyandıran bir şiir okudum kaleminizden Sayın Cevat Çeştepe. Sonsuz teşekkürlerimle.
Döne döne okunan bir şiir :)
devamı gelecek gibi bir tad var.. bekliyor ve tebrik ediyoruz..
ya kapandığım bütünlemelerde
kesiliverse idi tırnaklarım kökünden?
aynamın sırlarını tırnaklarımla kazıdım.
durmadan dinlenmeden.
sonra oturdum, geçip karşısına,
baktım, bekledim neler olacağına.
ABİ BU ŞİİR E BİTTİM YA SÜPERRR YEMİN EDERİM
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta