Ayna... Şiiri - Cemal Nalcı

yansımanı görürsün
ayna da...
önce;
şaşkın ve anlamsızdır yüzün! ..
dönersin…
bir sola, bir sağa
açı verirsin
kendince…kendine…
…ve kendini beğenirsin
belki de,
algılamaya çalışırsın
kendini
bildiğin kadar yani...
sonra;
başkalarını görürsün aynada
eleştirirsin kendince kendini
kimini;
omuz silkip beğenmezken
iç çekersin göz ucuyla…
kimine de…
eşleştirirsin adım…adım
kendini başkalarıyla
girdaplara girersin
çoğu kez de boğulursun...
girdaplardan çıkabildiğinde
ayna olursun bu sefer…
seni tanırsın
benlerini…
sonra...
onu,
ötekini,
diğerini,
yığınları tanırsın..!
zordur ayna olmak
girdaplar çoktur her görüntüde
çoktan seçmeli,
türev gibi yani...
aslında,
çoğunun da yoktur açmazları...
...ve
aynadan da çıkarsın
hem aynadakini görürsün,
hem karşındakini sende...
oynaşırsın siluetlerle
bazen de onlar olursun
kolaydır çoğu zaman
masa,sandalye olmak
kısaca hayal anlayacağın…
ancak,
umut olmaktır zor olan
umudu taşımak,
beslemek umudu...
…ve umudu serpiştirmek
toprak ananın koynuna
toprak ana;
karşılık beklemez
büyütür tohumları
her biri farklı,
her biri çeşit mi çeşit meyve verir
renk mi renk çocuklar…
mutlu yüzler çoğalır,
tohumlar mutlu
yüzler ve sen...
dengedir bu..!

ayna
0311230110pz
cemalnalcı