"Utan!" Diyordu bana yüzünü ekşiterek
Utan ki; her bakışa hazdan limitim olsun
Miskinliği elinin tersi ile iterek
Utan ki; insanlardan yine ümidim olsun
Belli ki kararlıydı; öfkesini, kinini
Suratıma haykırıp kalbimi kanatmaya
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;