Aylardan nisan, kar yağıyor açan çiçek üzerine,
Dışarıda kıştan kalan acımasız bir fırtına...
Ağaç yaprakları ahenkler içesin de sallanıyor.
Rüzgarın uğultusu ıslık çala çala kayboluyor kulaklarda...
Yatsı ezanı okunuyor yarı kesik müezzin sesiyle,
Ayrılıkları, ölümü hatırlatıyor vakitsiz geliş ve gidişler,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta