Ayfer Artuç Şiirleri - Şair Ayfer Artuç

niye geldin sanki
sensizliğe inat yaşanırken
ve ölümü unutmuşken
niye geldin sanki..
oysa
yalnızlığın izdüşümü gözlerini

gidiyorum izninle
,incittiğin yüreği sakladım bir yerlere
ne varsa yaşadığımız sana bana dair
sevinciyle hüznüyle
aldım yanıma...
gidiyorum izninle...

gülümse sevdiğim
o güzel gözlerinle
gel gitme..
muradım ol
yalnızca sevdiğini söyle..
düşünme

Öyle yerindesin ki bu kalbin
Ne Piyer Loti’nin Aziyade’si
Ne de bir neyden üflenen hüzzam sesi..

Ne anlar Hürrem bu iktidarsız kavgayı
Ne de Süleyman’ın o bitmeyecek sandığı hazinesi...

Nasıl konuk ettim seni yüreğime bilmiyorum.
Serseri adımlarım eşlik ediyordu efkar çökmüş gönlüme...Kıyısı köşesi kararmış,o yalnız kalabalıkların yaşandığı şehirlerden birisinde döneliyordum. Birden iliştin gözüme.
Öylece duruyordun bir köşede...Islanmış bir gecenin, alacakaranlığa koyulmuş sabahında, gölgeleri seçemeyecek kadar yorgun gözlerime indin
Zaman seğirtti gitti usulca.. Solmuş sarı ışıklarını döken bir direğin altında, bir siluet kaldı yalnızca..
İnce.uzun ve dökük...
Gözlerinde yaş yoktu belki ama ben,ağlayan yüzüne baktım.. Omuzların çökmüş gibiydi.. Neden bilmiyorum ama o görünmeyen ağırlıktan içim ezildi

ne olur sil kalbinden adımı
duramam ki ben orda
hüznümün gamzesi
ağlatır gülücüğünü
zifir bir dünyanın
boşluğuna asılır güzel gözlerin

boşver benim kalbimi
neler gördü o
ne kalleşlikler ve ne sevgiler
kırıldı..
onarıldı...
öyle mi sandım

AŞK
Aşığım aşıksın aşık
Aşığız aşıksınız aşıklar
Çekim bitti
Kipler çekip gitti

bildim ki yalandı her şey
doğru bildiğini söylemeyecektin
imgelerden ibaret bir düşün içerisinde
‘gerçek’ nerede diye tepişmeyecektin..

inanmayacaktın iyiyim doğruyum diyene

olmaz
be
güzelim
artık olmaz...
o kadar
çok şey