dertler içinde
bir başınadır
şimdi yalnızlığın
acı nedir ki
inceden bir sızı
bir nefes kadar yakın
Öğrendiğim her şey bana çok şey kattı biliyorum. Acılarımla tanışıp onlarla yaşamamı. Yeri geldiğinde arkamı onlara dönüp gidebilmeyi.Yenildiğimi anladığım zaman yinede başımı dik gösterebilmeyi içimdeki onca yığınlara rağmen.
Her şeyi yaktığım zaman demiştim belki de unutturacak seni bana ama nafile seni kurtaramadım soluduğum nefesimden. Senin hayatının sana çok anlamı var sevgili biliyorum sen daha çok bağlısın yaşama ve yaşamaya. Ama ben sensiz düş bile kuramıyorum. Sadece düştüğümü anımsıyorum. Çelişkilerin içindeyim belki de masumiyetimi zulümden kurtarmak niyetinde. Arzularım bu yönde. Haz verir diye düşünüyorum. Telaşlar içinde buluyorum kendimi sevgili hem de ani kararlar aldıktan sonra. Borçlusun diyorum kendi kendime sana olmasa dahi büyüttüğüm imkansızlığına.
Ne yaparsam yapayım içimin içinde bir yerlerde bana yabancı bir ben feryat ediyor. Çok şey kazandım diyorum.. Ama bakıyorum her kazandığımda ebatlarını benim bile ölçmeye cesaret edemedim bir boşluğun içine sürükleniyorum. Suçlu sen değilsin asla. Beni ıstırabıma götüren o gözlerinin rengine muhtaç oluşum. Ayaklarımı yere bastığıma inanmak istemiyorum çünkü sendeyken bir yanım ki o da sol yanım kanatlarım var gibi hissediyorum. Geleceğin korkunçluğuna alıp götüremiyorum seni. O zamanlar en çok kırılganlaşıyorum. Ve soğuklaşıyor tüm cisimler. Durmadan damarlarımda akan kana yapışıyor o soğuk ten. Ve ben gözlerimin içinde canlanan yıldızlarda gördüğüm gözleri kaybetmekten ürküyorum. Soluyorum en derinlerime kadar en son düğümde farkına varıyorum her şeyin. Anlıyorum ki yokluğun acıtıyor içimi. Duvarlar daha sert geliyor ve kirişleri saymak akıllara zarar verecek derecede uğultulara neden oluyor. Ve diyorum ki keşke balık olmasam da balıklar kadar çok çabuk unutabilseydim. Neden mi? Acılar uzun mutluluklar çok kısa sürüyor bu hayatta sevgili…
Büyümedim Anne
cebimde bilyeleri saklı arkadaşlarımın
kiminin fotoğrafları
kiminin unutulmaz dostlukları
ruhunda derin fırtınalı
bir çok sohbetin tanığıyım
bile bile özlemek gözlerin gibi
bile bile özlemek ellerin gibi
yüreğinde gezinirken
dualarım gibi
alfebe hecelerinde
hep yanımda kal
bir adım ötesi bile olmasın
yarın olsun yarınlar olsun
yarım ol; diğer yarım ol
tam olalım biz olalım
yine sen ol
yıldızlar gibi düşüyor gözlerin gecelerime
ay gibi sıyrılıyor penceremden ellerin...
sonra bir güneş saçlarında aşk tanrıçalarım;
ah benim tanılarım, aşka tanıklarım
tüm bildiklerimde hayalmiş oysa
anladım şimdi içime yakan sancılarım...
Tüm limanlar senin olsun
Ben gemilerimi de yakarım
Gözlerimden bir yakamoz düşer
Denizlerine ağlarım
Saçlarıma düşer aklarım
oysa ben şubattım
ben hep şubatta kaldım
sevgili sevgilim
belkide ilk doğduğum anda
farkında olduğum ilk zamanda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!