…’m var da “ama”dan vazgeçemem.
envai çeşit (neden, nasıl,ne zaman, kim…) soruların yanıtlarını bulma çabası içine düştüğü günden bu yana, sahiplenmiş olduğu bir kelimesi vardı. ‘’ama’’
‘’ama’’ lı cümlelerinin çokluğundan dem vuruyordu. Ama ‘’ ama’’ ların olmadığı yerde her şeyi kabullenmişim diyerek karşı çıkmıştı bu duruma.
Yıkıcılık vardı bir önceki cümlenin ispatına karşılık. Bir sonraki cümlede ‘’ama’’ ile başlayan dizeler tüm cesaretini toplayarak karşı duruyordu. Hep farklı bir yaklaşımın da olacağını savunacağı zamanlar çıkıyordu cümlenin herhangi bir yerinde. Veya karşıtlığı bağlamak için en çok sarılıyordu ‘’ ama ‘’ sına. Nedenleri vardı ama beklenmedik bir sonuca yetmiyordu o zamanlar gelip oturuyordu ‘’ama’’ otağına kelime düzeneğinin.
En son bağlarken sözlerini şiddeti içine saklayarak. Ve ne zaman ama (kör) olursam o zaman bitecek ‘’ama’’ lı cümlelerim kağıtların üzerinde ama sözlerimde hiç bitmeyecek. Diyordu. “ama”…
Harflerin büyüsü
A ile başladı
Öncü ben olmalıyım dedi
Alfabe oldu
Sıralamada birinci geldi
Ali oldu Ayşe oldu
Vuslat sesleri,
Gecenin bir yarısı çığlık çığlığa
Varlığının ispatıyla
Baş başayım çaresiz.
Yine gecenin ortasında sensizim
Hatta sensizliğin en diplerindeyim
her doğan güne
yeni bir umudum var.
yüzümde hafif bir tebessüm
gözlerimde ışıltılar…
içimde çoğul sevdalarım
gelecek diye beklediğim biri var!
Bildiğim ne kadar işaret varsa, kendimi ve içimdekileri anlatmaya yetmeyen …
Aralarda kalmışlığın simgesi gibi gelir bana virgül. Ya bitmemiş ya da bitirilememiş …
Çelişkinin oluştuğu noktalarda uzatmalar başlanır. Uzadıkça cümle iskeleti yeni bir virgüle ihtiyaç duyar insan. Sonra bir bakarsın virgüllü ruh halin her uzatmaya her dayatmaya isyan eder. Noktayla aşkın o zaman başlar. Görmek istersin. Bilmek istersin. Belki de en zor olanı başlamadan sonundan emin olmak istersin.
Her hevesin bir bitimi olmalı. Edebiyatını muhafaza etmek içinse; o zaman bırakılmalı, tüm ortalarda kalınmışlıklara virgül.
Ama netse bildiğin tüm düş kaçkını kelime gizemlerin o zaman koymalısın nokta.
Bağırmak mı istiyorsun.
Ah dedikçe içimde yangın gibi
Ah dedikçe içimden gitmeyen sen gibi
Öyle bir ah ki sevdanın en ağır vebali gibi
Ah işte içimde sen, sönmeyen sevda gibi
Aydın Gürz
ne kara ne beyaz
hava çok ayaz
söyleyin nerden çıktı bu yaz
kim söylemiş giden o diye
kim gülmüş, kim ağlamış
yokluğu vurgunmuş diyorlar
Söyle kiriş, ağla duvar
Yalnızlığını duyan mı var?
Dökül kalem, yazıl kağıt
Arkana dökülmez ağıt.
Divane gönül uslan biraz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!